Η προσφορά δεν καλύπτει τη ζήτηση μισθώσεως κατοικιών.
Ποιοι ευθύνονται;
Ποιοι βάζουν βρόγχο στον λαιμό του ενός τρίτου του Πληθυσμού; < /p>
Α’
Το «ΕΑΝ…», συγχρόνως με την εμφάνισή του στην πολιτική σκηνή, διεσάπλισε το δράμα των ενοικιαστών.
Στην ιδρυτική διακήρυξή του βροντοφωνούσε:
- «Οι μισθωτές κατοικιών, στενάζουν. Βρίσκονται σε απόγνωση. Ματαίως ζητούν προστασία από το Κράτος. Τα νεοεισαχθέντα δόγματα ενοικιάσεως κατοικιών και η μαζική ενοικίαση χιλιάδων διαμερισμάτων από το Κράτος και τις ΜΚΟ, προς στέγαση λαθρο-μεταναστών, εκτόξευσαν τα ενοίκια στα ύψη. Τοιουτοτρόπως, χιλιάδες οικογένειες που ζουν στο νοίκι και χιλιάδες μεμονωμένα άτομα, τα οποία για διαφόρους λόγους, μετακινούνται προς τα Αστικά Κέντρα, δεν βρίσκουν στέγη.
- Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστή στα δόγματα της ελεύθερης, της ασύδοτης Αγοράς, θεωρεί περιττή πολυτέλεια να ασχοληθεί με το οξύτατο αυτό κοινωνικό πρόβλημα. Αλλ’ ούτε και τα άλλα Κόμματα συγκινούνται με το δράμα αυτών των ανθρώπων. Όπως και ο κ.Μητσοτάκης, έτσι και ο κ.Τσίπρας, έτσι και το ΚΙΝΑΛ, έτσι και το ΚΚΕ, περισσότερο ενδιαφέρονται για τους ΡΟΜΑ, για τους λαθρο – μετανάστες και τη διακεκριμένη τάξη των ΛΟΑΤΚΙ, παρά για τον πάσχοντα ελληνικό Λαό – γι’ αυτούς που πάσχουν, στενάζουν, υποφέρουν, εργάζονται, μοχθούν, καταβάλλουν φόρους κτλ.»
Β’
Πολίτης, που προφανώς διάβασε την διακήρυξη μας, μας έστειλε για το θέμα αυτό, το ακόλουθο κείμενο:
Ποιοι «κινούν τα νήματα» για την Ακρίβεια στα Ενοίκια;
Το θέμα των ενοικίων μας ταλανίζει από τον καιρό της σύστασης του ελληνικού κράτους. Κάθε εποχή έχει να επιδείξει το «ενοικιοστάσιό» της.
Το πρόβλημα με τα ενοίκια στην Ελλάδα συνεχίζεται και θα συνεχίζεται αιωνίως, έως ότου η πολιτεία στο σύνολό της (κυβέρνηση, αντιπολίτευση και φορείς) ενδιαφερθεί να ασχοληθεί σοβαρά με την υπόθεση. Κάθε άλλη προσπάθεια θα είναι σαν τις προηγούμενες.
Κατ’ αρχάς είναι απαραίτητη μία ματιά στην χρήσιμη έρευνα που έκανε και παρουσίασε προ καιρού η Ακαδημία Real Estate Newdeal σε συνεργασία με το ΕΚΠΑ, για το πού κυμαίνονται οι εμπορικές αξίες των ακινήτων σε Πειραιά, Αθήνα, υπόλοιπη Αττική και Θεσσαλονίκη.
Πρόσφατα το ΚΙΝ-ΑΛ στο πλαίσιο αναφοράς του στην ακρίβεια και τις χαμηλές αμοιβές εργαζομένων και συνταξιούχων, έθιξε και το φλέγον θέμα των υψηλών ενοικίων. Και ορθώς, αφού δεν είναι δυνατόν σε μία χώρα «γονατισμένη», με τόση ανεργία, με μισθούς και συντάξεις σε εξευτελιστικά επίπεδα, να ενοικιάζονται τα “δυαράκια” προς 600 ευρώ!
Δικαίως το ΚΙΝ- ΑΛ διερωτάται «πώς είναι δυνατόν να στήσει το σπιτικό του ένα νέο ζευγάρι, όταν τα εισοδήματά του εγγίζουν το ενοίκιο;».
Είναι μία σκληρή πραγματικότητα, αλλά και κάτι που δεν τιμά και τόσο την λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας.
Πολύ σωστά τέθηκε το θέμα αλλά ένας πολιτικός οργανισμός πριν ανακοινώσει κάτι, το «ψάχνει» και το «μετράει», διότι μετά από μία έρευνα συνήθως δεν προκύπτουν οξύμωρα σχήματα.
Δηλαδή, πριν απ’ όλα θα έπρεπε να ερευνηθεί το εξής:
- Πώς είναι δυνατόν να νοικιάζεται δυάρι π.χ. στον Νέο Κόσμο έναντι 620 ευρώ, ή τριάρι στου Ζωγράφου 750 ευρώ, με τόσο χαμηλές αμοιβές που έχουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι;
> Η λογική λέει πως για να νοικιάσεις π.χ. ένα διαμέρισμα με 500 ευρώ, θα πρέπει να υπάρχει εισόδημα τουλάχιστον 1.500 ευρώ (1:3). Οι Γάλλοι δεν είναι τόσο… κουτόφραγκοι όπου το παραπάνω 1:3 προβλέπεται δια νόμου! Ας αφήσουμε τη λογική κι ας πάμε στον… παραλογισμό!
Όταν λέμε ότι σε αυτή τη χώρα της ανεργίας, των χαμηλών αμοιβών και του αβέβαιου εργασιακού μέλλοντος, τα ενοίκια είναι υψηλά, κάτι συμβαίνει, κάτι το περίεργο και αντικοινωνικό συμβαίνει!
- Ποιος ρεαλιστής ιδιοκτήτης θα νοικιάσει το σπίτι του με υψηλό τίμημα σε άτομο (ή οικογένεια) με «ελληνικά» εισοδήματα;
- Ποιος υπεύθυνος ενοικιαστής θα «πιάσει» σπίτι, όταν το ενοίκιο ανταγωνίζεται το μηνιαίο εισόδημά του;
- Πόσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να δίνουν έναν μισθό για ενοίκιο;
- Πόσοι ιδιοκτήτες δεν ανησυχούν όταν ο ενοικιαστής τους είναι «στριμωγμένος» οικονομικά;
Και τελικά…
- Πόσοι ιδιοκτήτες έχουν πέσει κορόιδα κάποιων απατεώνων ενοικιαστών, οι οποίο λένε «Πόσα θέλεις; Τόσα; Πάρ’ τα!» και δεν ξαναβλέπουν άλλο ενοίκιο! Και είναι γνωστό πόσο μπορεί να «τραβήξει» μία έξωση…
Όλος αυτός ο παραλογισμός δεν συμβαίνει τυχαία ούτε πρώτη φορά. Και άλλοτε είχαμε κάποια «φούσκα» στα ακίνητα και είδαμε πού μας οδήγησε.
Τελευταία εμφανίζεται το φαινόμενο να αγοράζοντα ακίνητα από αλλοδαπές εταιρείες τα οποία ενοικιάζονται σε τιμές περίεργα υψηλές. Γίνεται λόγω άγνοιας της αγοράς ή μήπως συνειδητά; Αλλά για ποιό λόγο; Να μας συμμαζέψουνε σε γκαρσονιέρες ή να μας στείλουν σε χαρτόκουτα;
Αυτό που παρατηρείται, μάλλον δεν είναι τυχαίο και δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε άλλη «φούσκα». Γι’ αυτό καλό θα ήταν να ερευνηθεί ως φαινόμενο:
- Από πού κινούνται τα νήματα για την ακρίβεια των ενοικίων;
- Ποιοι είναι οι λόγοι;
Όταν απαντηθούν αυτά τα δύο ερωτήματα, τότε ίσως απαντηθεί αυτόματα, για ποιο λόγο υπάρχει αυτός ο υψηλός τιμάριθμος στην Ελλάδα, όπου οι εργαζόμενοι πληρώνονται σε «φθηνές» δραχμές και πληρώνουν σε «ακριβό» ευρώ*.
(*) Για όσους δεν κατάλαβαν, όταν η δραχμή έγινε ευρώ οι μισθοί δεν άλλαξαν, αλλά ακολούθησαν την ισοτιμία (340,75 δραχμές = 1 ευρώ). Όμως η αγορά «είδε» τις 50 δραχμές σαν… 50 λεπτά και το μπουκάλι το νερό από ένα πενηντάρικο πουλήθηκε… μισό ευρώ (= 170 δραχμές)! Κι από το κράτος πλήρης αδιαφορία. Επ’ αυτού και επί της συνεχούς αύξησης των προϊόντων, ας σημειωθεί και το «κόψιμο» μισθών και συντάξεων, αλλά και η πρωτοφανής μείωση των αμοιβών των εργαζομένων.
